Welkom in Holland

[MitchMama]

Ik blijf het een hele mooie tekst vinden dus wil degenen die hem nog niet kennen hem niet onthouden..:


Als je een baby krijgt, is het net alsof je de vakantie van je dromen voorbereidt, bijvoorbeeld naar Italie. Je koopt van tevoren alvast een stapel reisgidsen en maakt fantastische reisplannen. Het Colosseum. David van Michelangelo. De toren van Pisa. De gondels van Venetie. Je leert wat handige Italiaanse zinnen. Het is allemaal erg opwindend.

Nadat je maandenlang alles tot in de puntjes hebt voorbereid, breekt de grote dag eindelijk aan. Je pakt je koffers en daar ga je. Een paar uur later landt het vliegtuig. De stewardess komt binnen en zegt: 'Welkom in Holland'.

'Holland?'zeg je. 'Hoezo, Holland? Ik had geboekt voor een reis naar Italie. Ik moet in Italie zijn! Mijn hele leven heb ik er al van gedroomd om naar Italie te gaan.
Maar er is een verandering opgetreden in het vluchtplan: we zijn geland in Holland en daar moet je blijven.

Je moet erop uit en nieuwe reisgidsen kopen. En je moet een heel andere taal leren. En je ontmoet een heel nieuwe groep mensen die je anders nooit ontmoet zou hebben. Holland is gewoon een andere plek. Met een langzamer tempo dan Italie, minder flitsend. Maar nadat je er een tijdje bent en je adem hervonden hebt, kijk je rond.... en je begint te beseffen dat Holland molens heeft.. en tulpen. Holland heeft zelfs Rembrands!

Maar iedereen die je kent is op weg naar Italie, of komt er net vandaan. En ze scheppen allemaal op over de geweldige tijd die ze daar hadden. En de rest van je leven zul je zeggen: 'Ja, daar zou ik ook naar toe gaan. Dat wilde ik graag. 'En die pijn zal nooit, nooit, nooit helemaal voorbij gaan...omdat het verliezen van die droom nu eenmaal een groot verlies is.

Maar... als je je leven doorbrengt met rouwen over het feit dat je niet naar Italie bent geweest, zul je nooit de ruimte hebben om te genieten van de speciale, de heerlijke dingen... van Holland!

Emily Perl Kingsley

[Els]

Ik heb de tekst gevonden de dag nadat we het vermoeden te horen kregen dat ons meisje Down had. Ik heb er tranen met tuiten bij gehuild. Maar hij gaf wel weer wat ik toen al voelde...

Het is écht een prachtige tekst!

[Kirsten]

Ik vond hem destijds ook snel en hij staat ook in het boek 'down heb ik dat?' (ook een aanrader, maar krijg je gratis als je lid wordt van de downstichting Els)

Vind het nog steeds een geweldige tekst, heel ontroerend

Groetjes
Kirsten

[Mam van Jeroen]

Ik ben deze tekst idd ook al op meerdere sites tegen gekomen.
Het is fijn als iemand het kan verwoorden op een manier die het naar buiten toe weer een stukje duidelijker kan maken.

het boek 'down heb ik dat?' (ook een aanrader, maar krijg je gratis als je lid wordt van de downstichting Els)

Uh... dat is niet helemaal juist hoor. Volgens mij stellen ze de pakketen elke keer weer anders samen heb ik het idee. Ik heb 3 maanden geleden het pakket gehad -wat ik overigens zeer uitgebreid vond- maar daar zat dat boekje niet bij.
Het was een mooi en zinvol pakket met ook 2 dvd's erin. Alleen de DVD over zelfstandig wonen vond ik wel wat vroeg om al in zo'n 'baby-pakket' te stoppen.

[Kirsten]

oh sorry, dat wist ik niet.
Ik heb het pakkket ongeveer ruim een jaar geleden gekregen en daar zat het boek wel in.
Heb je hem wel eens gezien? het is een leuk boek en gaf me zeker in het begin een stukje steun.

Overigens doet ons ventje mee aan het boek ' de upside van down'
(zie ook www.deupsidevandown.nl ) Ik denk dat dit ook een erg leuk boek wordt om door te lezen. Vooral in het begin had ik echt wat behoefte aan positieve berichten ipv enkel medisch en minder leuk.

Groetjes
Kirsten

[Kakarakis]

Ik heb het pakket zo'n 2 jaar geleden gekregen en ook ik heb dat boek gekregen maar dat gedicht had mijn zus me al eerder gestuurd en ik von t errug mooi. wat ik mooi vond was t volgende:

God kiest moeder voor gehandicapt kind

19 aug, 12:03, 15 x bekeken
Gezien en gekopieerd van hyves Onze Downies


God kiest een moeder voor een gehandicapt kind

(door Erma Bombeck)

De meeste vrouwen worden per ongeluk moeder, sommige door een bewuste keuze, enkelen door sociale druk en enkele doordat het zo hoort. Dit jaar alleen al, zullen er bijna 100.000 vrouwen zijn die moeder worden van een gehandicapt kind. Heb jij je wel eens afgevraagd hoe die worden geselecteerd??? Op de een of andere manier stel ik me voor, dat God over de aarde zweeft om de vrouwen uit te zoeken, met de grootst mogelijke zorgvuldigheid! Terwijl Hij ze observeert, geeft Hij een engel instructies om het op te schrijven in een enorm groot boek!

“Ärmstrong, Beth; een zoon met als beschermheilige Matthew.”

“Forrester, Majorie; een dochter met als beschermheilige Cecelia.”

“Rudledge, Carrie; een tweeling met als beschermheilige ….. geef haar Gerard maar. Want hij is gewend aan godslastering.”

Tenslotte geeft hij een naam door aan de engel en glimlacht. Geef haar maar een gehandicapt kindje.


De engel is nieuwsgierig. “Waarom een gehandicapt kindje voor haar?? Ze is altijd zo gelukkig en blij.”


“Juist daarom!” lacht God.


“Als ik een gehandicapt kindje over zou laten aan een moeder die niet weet wat geluk en blijdschap is, dat zou pas wreed zijn!”


“Maar heeft ze ook geduld?” vraagt de engel.



“Ik wil niet dat ze te geduldig is, want dan zou ze verdrinken in zelfmedelijden en wanhoop. Als zij eenmaal over de eerste schrik en teleurstelling heen is, kan ze het aan. Ik heb haar vandaag eens gadegeslagen en ze is eigenwijs en onafhankelijk. Ze zal haar kind moeten leren leven in haar wereld en dat zal niet gemakkelijk zijn!!


“Maar Heer, ik denk dat ze niet eens in U gelooft!”

God lacht. “Dat is niet zo erg, daar is iets aan te doen. Deze vrouw is precies goed. Ze is net egoïstisch genoeg.”

De engel snakt naar adem, “Egoïsme? Is dat een goede eigenschap??”


God knikt. “Als zij zich niet af en toe kan losmaken van het kind, zal ze het nooit redden. Ja, dit is een vrouw die ik wil zegenen met een kind dat niet helemaal perfect is. En ze beseft het nu nog niet, maar zij is degene om jaloers op te zijn. Ze zal namelijk nooit het gesproken woord zomaar voor lief nemen. Ze zal nooit een stap in de ontwikkeling van haar kind als vanzelfsprekend zien. Wanneer haar kind voor de eerste keer “Mama” zegt weet ze dat het een wonder is en het ook zo zien! Wanneer zij een boom of zonsondergang aan haar blinde kind probeert uit te leggen, zal zij het zien zoals maar weinig mensen mijn schepping zien.


Ik zal haar de dingen laten zien zoals ik ze zie --- naïviteit, wreedheid en vooroordelen--- en ik zal haar de kracht geven er boven te staan. Ze zal nooit alleen zijn. Ik zal naast haar staan, elke minuut, elke dag van haar leven, omdat ze mijn werk doet. En daarom zal zij ook altijd aan mijn zijde zijn.”


“En wie word dan haar beschermheilige?” vraagt de engel, zijn pen door de lucht balancerend. God lacht. “Een spiegel zal voldoende zijn!”

[Mam van Jeroen]

Wij hebben het boekje nooit gezien maar zo te horen is het zeker de moeite waard om eens te bestellen bij de SDS.

[MitchMama]

Das ook een hele mooie Kakarakis!
Ondanks dat wij niet gelovig zijn geeft hij heel veel kracht.

Nu we op dreef zijn...
ik kreeg een tijdje geleden deze mail van een collega:


Onderwerp: Mooi om te delen

Van gehandicapte kinderen hield één van de ouders een toespraak,
die door de aanwezigen niet meer vergeten zou worden.

Na een woord van dank en waardering aan de school en haar
directie stelde hij een vraag: "Wanneer de natuur geen externe
bemoeienis kent, functioneert alles in de natuur volmaakt. Toch kan mijn zoon niet leren zoals andere kinderen. Hij begrijpt minder dan andere kinderen.
Waar is de natuurlijke volmaaktheid als het om mijn zoon gaat?"

De zaal viel helemaal stil bij deze vraag, en de vader vervolgde
zijn toespraak: "Ik denk dat als een kind als onze Shay op de wereld
komt, er zich dan een kans voordoet om onze ware menselijke aard te
tonen, namelijk op de manier waarop wij met zo'n kind omgaan."

Daarna kwam hij met het volgende verhaal.

Shay en zijn vader liepen langs een park waar enkele jongens die
hij kende baseball speelden. Shay vroeg zijn vader: "Denk je dat ik mee
mag doen?"

Zijn vader wist dat de meeste jongens liever niet iemand als Shay
in hun team hadden, maar aan de andere kant zag hij ook in dat als zijn
zoon mee mocht doen, hij een hoognodig gevoel van 'er bij horen'
zou krijgen. Dus liep hij op één van de jongens af en vroeg of Shay
mee mocht spelen. De jongen keek om zich heen voor steun, maar omdat
niemand reageerde, nam hij zelf een besluit en antwoordde: "We staan zes
punten achter en we spelen al in de achtste inning. Als het aan mij ligt
kan Shay meedoen, en we kijken wel of we hem aan slag kunnen krijgen in
de
negende inning."

Aan het eind van de achtste inning scoorde het team waar Shay in
meedeed een paar punten, maar ze lagen nog steeds drie punten achter. Op

het hoogtepunt van de negende inning kreeg Shay een handschoen en een
plaats als verrevelder. Ondanks dat er geen bal zijn kant op kwam, was
hij duidelijk heel opgewonden dat hij zomaar stond opgesteld. Hij had
een grijns van oor tot oor als zijn vader vanaf de zijlijn naar hem
zwaaide.

Tegen het einde van de negende inning scoorde het team waarin
Shay speelde weer. Met twee punten te gaan en alle honken bezet was de
potentiële winnende slag aan de beurt, en het was Shay's beurt. Zouden
ze op
zo'n cruciaal moment in de wedstrijd Shay laten spelen en de kans
lopen om te verliezen?

Verrassend genoeg kreeg Shay het slaghout. Iedereen wist dat een
rake slag gewoon onmogelijk was, omdat Shay niet eens wist hoe hij de
knuppel moest vasthouden, laat staan dat hij er een bal mee kon raken.
Maar
Shay ging op de thuisplaat staan, en de werper deed een paar passen naar
voren
om de bal zachtjes te gooien zodat er een kans bestond dat Shay hem zou
raken.

De eerste worp kwam op hem af, Shay sloeg er maar een slag naar
en miste.

Daarop kwam de werper nog een paar passen naar voren om de bal
heel zacht te werpen. De bal kwam en Shay raakte de bal die pardoes over
de
grond recht op de werper af rolde. De werper pakte de slappe bal op en
had alle tijd om de bal naar het eerste honk te gooien. Shay zou dan uit

zijn en het hele spel zou dan over zijn. In plaats daarvan pakte de
werper de
bal op, draaide zich om en wierp de bal met een hoge boog naar rechts,
helemaal buiten het bereik van de eerste honkman. Ineens begon iedereen
te
roepen: "Shay, ren naar het eerste! Ren naar het eerste honk." Shay had
nog nooit in zijn leventje het eerste honk bereikt. Hij hobbelde
verschrikt
langs de baseline met wijd opengesperde ogen, en iedereen riep: Naar het
tweede, ren naar het tweede honk."

Tegen de tijd dat Shay over het eerste honk hinkelde, had de
speler op het rechterveld de bal. Hij had de bal naar het tweede honk
kunnen
gooien, en dan was Shay uit. Maar hij begreep de bedoelingen van de
werper
en gooide opzettelijk hoog over het derde honk. Shay rende zo goed als
hij
kon naar het tweede honk, terwijl de renners voor hem als gekken de
honken
passeerden op weg naar het thuishonk. Shay bereikte hijgend het
tweede honk, en de korte stop van de tegenpartij holde op hem af om hem
de goede richting op te helpen naar het volgende honk terwijl hij riep:
"Ren naar het derde!" Tegen de tijd dat hij het derde honk bereikte,
schreeuwden de jongens van beide teams: "Shay, naar de thuisplaat, ren
naar de
thuisplaat." Shay strompelde naar de thuisplaat en raakte het
honk.

Iedereen was door het dolle heen en juichte hem toe alsof hij een
homerun had geslagen, en de wedstrijd voor zijn team had gewonnen.

Op die dag," zei de vader zacht, terwijl de tranen langs zijn
wangen drupten, "op die dag brachten de jongens van beide teams een
stukje onvoorwaardelijke liefde en menselijkheid in het spel..."

Om even bij stil te staan.


We zenden elkaar duizenden grappen en idioterie per e-mail, maar
als het aan komt op het sturen van berichten over levenskwesties
bedenken we ons eerst twee keer. Het gore, vulgaire en vaak zeer obscene
vliegt
vrijelijk over het net, maar publieke discussies over fatsoen worden
vaak
op onze scholen en werkplekken onderdrukt.


Als je al overweegt om dit bericht door te zenden, is het goed
denkbaar dat je nu al adressen op je mailinglijst selecteert, die niet
het
juiste adres zijn om dit soort boodschap te ontvangen. Kort en goed:
degene,
die jullie dit aan het begin van een lange ketting stuurde, is er van
overtuigd dat wij allemaal het verschil uit maken. We hebben allemaal
dagelijks
honderden gelegenheden om de volmaakte orde van de natuur te helpen. Er
zijn ontelbaar triviale interacties tussen mensen die ons de keus
laten: geven we elkaar een vonkje Licht & Liefde door, of laten we de
gelegenheid liggen, waardoor de wereld weer iets kouder wordt?

OK, je hebt nu dus twee keuzes: Delete of Forward.

[Mam van Jeroen]

Mitchmama, jeetje deze vind ik zelf echt erg mooi.
Dikke tranen hier zo in de vroege ochtend!

[Kirsten]

pff ik zit op m'n werk, maar neem nog maar even een slok koffie geloof ik. Jeetje wat een verhaal,.

Natuurlijk denk ik wel aan de toekomst en of hij door andere kindjes geaccepteerd wordt of hij vriendjes op zijn feestjes kan uitnodigen en zo verder. Wij ouders zullen er alles aan doen om het te bevorderen en ik koester de hoop dat het gaat lukken!

Groetjes
Kirsten